ပန္းေတြ မပြင့္တဲ့ ကမာၻ

စစ္ခ်ီ စစ္ေမာင္းသံေတြနဲ႕..

မိုးေတြ ကိုယ္စီ ရြာ ၾကတယ္။

ေလဆန္မွာမွ လာဆံုရတဲ့အတြက္

ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။

မိုးကေလး အံု႕ေနတာကလြဲရင္..

ဘာကိုမွ ေမွာင္မေနခ်င္တဲ့ ေကာင္ဆိုေတာ့

နည္းနည္းေတာ့ ေျပာရခက္မယ္။

ဘယ္လိုလဲ..

ရစ္သမ္ မိခါမွ ေတးသာတယ္ ထင္တာလား.။

အဲ့လိုဆိုရင္ေတာ့..

ငါက စိုင္းသံ ဗံုသံ ေတြ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။

အခုေတာ့ …

ငါ့မွာ မရွိတဲ့ ရနံ႕ေတြကို ေတာင္း

ရာသီေကာင္းမွာ မွ ပြင့္ခ်င္တဲ့ ပန္းလွလွ ေလးေရ..

ဘာကိုမွ..မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေတာ့လည္း..

ကိုယ့္လက္ ကိုယ္ျပန္ပိုက္..

ၾကယ္ကို ၾကယ္က တိုက္ ခ် သြားတဲ့ ည …

ငါ့ကမာၻဟာ. အ . လို႕ ေန တုန္း ကြယ္။