Nov 6, 2007

ကဗ်ာဆရာအေတြး(၁)

ကိုင္းခတ္ေတြ ကုန္ေအာင္ပြင့္ ပါရေစ။ ေတာင္ေပၚပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေတာင္ေအာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ငါရနံ႔ နဲ႔ ငါ လြင့္ခ်င္လို႔။
----------------------------------
‘သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြ ႐ႈပ္ကုန္ျပီ’ ဟု ေျပာၾကသည္။ မည္သူသြားလုပ္လုိက္သနည္း။
႐ႈပ္ေအာင္ လုပ္ေသာ သူ႐ွာမေတြ႔ပါ။ ထိုအခါ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးသည္ သူကိုယ္တိုင္ပင္ အ႐ႈပ္ထုတ္ၾကီး
ျဖစ္သြား၏။
----------------------------------
ပင္လယ္ဓါးျပ မ်ားသည္ ပင္လယ္ျပင္ ၌ ႐ြက္္လႊင့္ ၾကသည္။ တိမ္မ်ားသည္
သူတို႕ကိုယ္ သူတို႕ ဖြၾကဲျပီး ေကာင္းကင္ ၌ ႐ြက္လႊင့္ ၾကသည္။
‘ေကာင္းကင္ = ပင္လယ္’ ဆိုလွ်င္ မလြယ္။ တိမ္မ်ား သည္ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ ကန္ုးေနျပီး ဓါးတကိုင္ကိုင္ ႏွင့္ ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။
ဓါးျပ မ်ားကေတာ့ အနည္းဆံုး အသား ေတြေဖြးသြားႏိုင္သည္။ မလြယ္ေတာ့ မလြယ္။
----------------------------------
ဓူ၀ံၾကယ္ကိုေတာ့ ခူးဆြတ္မေပးႏိုင္ဘူး။ ဘုရား ေဈးတန္းက မီးပံုးေတြပဲ တတ္ႏိုင္တယ္။
ကဲ ခ်စ္သူေရ… ငါ့ရင္ကိုသာ ျဖဳတ္ .... ဓူ၀ံၾကယ္လို႔ ေရးျပီး ေပးမယ္ကြယ္။
----------------------------------
ငါေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ဒ႑ာရီ တစ္ပိုဒ္မွာေတာ့ ‘မီးခြက္ဆိုတာ အလင္းျပျပကို လဲ အာေခါင္မွာ ဆုပ္ကိုင္ရဲတယ္’..။
----------------------------------
လာမယ့္ေႏြအေၾကာင္း သီခ်င္းေလးဆိုဖို႔ ဥဩငွက္ က ဦးေမာ့လိုက္တယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္သြားတယ္ မသိဘူး။
‘ေဖ်ာင္း…… ….. ဘုတ္’ ဆို ျပီးပဲၾကားလိုက္ရတယ္။ အဲ့လုိနဲ႔ပဲ ေႏြရာသီ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ကုန္လြန္ခဲ့ ေပါ့။
----------------------------------
လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ခဲလံုးေတြပဲ ပိတ္ပိတ္ကန္ေနရျပီ။ ဒါဟာ.. ဘ၀ လားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။
အခန္႔မသင့္ရင္ ငါ့ရင္ဘတ္ေတာင္ ငါကန္တဲ့ ခဲလံုးျဖစ္သြား ႏိုင္တယ္။
----------------------------------
စကားေျပာလွ်င္ ဒိုင္းမ်ား၊ ဓါးမ်ား ကိုင္ကာ ေျပာတတ္ၾကေသာ လူမ်ားအား အျမင္ကတ္ပါသည္။
အေ၀းက ျမင္လွ်င္ပင္ ခဲ ျဖင့္ ထုခ်င္ပါသည္။
----------------------------------
ဘယ္လို နကၡတ္မ်ိဳးနဲ႔ ပြင့္မလဲ မသိဘူး။
ငါ့လက္တံေတြ ခ်ိဳးျပီး ကိုင္းဆက္စိုက္ထားတဲ့ ရနံ႕ေမႊးေမႊးေတြေလ….
က်ိန္စာေတြ ေတာ့ ကင္းေစခ်င္ရဲ႕။
----------------------------------------------------------------------------------။

1 comment:

Mintasay said...

goodies, bro. Create as much as u can.