ျမိဳ႕

မနက္ခင္းက အားလံုးထက္ အရင္အိပ္ယာထျပီး ေလာကကို လင္းျပေပးေနသည္။
မဂၤလာပါ…။

ေဟာဟိုမွာ ေနျခည္ေတြကို ႐ိုက္ခြဲ ေဖာက္ထြက္ … ျမိဳ႕ကေလး ကိုေတြ႕ေနရျပီ။
သူ႕ျခံစည္း႐ိုးမွာ သက္တံ့ေတြကို ခ်ိတ္ထားတယ္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့
ျမိဳ႕ကေလးက သူ႕ေျမျပင္မွာ ပြင့္တဲ့ပန္းနဲ႕ ဘုရား၀တ္ျပဳေနတယ္။ ခဏၾကာမွ အမွ်ေ၀သံနဲ႕ အဆံုးသတ္လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွ သူ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ေခါင္မိုးငယ္ငယ္အိမ္ေလးေတြကို တစ္ခ်က္ ငံု႕ၾကည့္ရင္း ခါတိုင္းေန႕ေတြလို သီခ်င္းေတြဆို ေနတယ္။ သံစဥ္ေတြ ခင္းထားတဲ့ ျမိဳ႕ကေလးေပါ့။

တစ္ရက္ေတာ့ ျမိဳ႕ကေလးထံသို႕ လူစိမ္းတစ္စုေရာက္႐ွိလာၾကသည္။ သာယာလွေသာ ထိုျမိဳ႕ကေလးအား လူစိမ္းမ်ားက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ကာ အေျခခ်ေနထိုင္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ ျမိဳ႕ကေလးကေတာ့ ၾကည္ျဖဴစြာပဲ လက္ခံလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိုလူစိမ္းအုပ္စုထဲ၌ ေခါင္းေဆာင္မည္ေသာ လူတစ္ေယာက္က ဤျမိဳ႕ကေလး၏ အ႐ွင္သခင္ဟု သူ႕ကုိယ္သူ ခန္႕အပ္ကာ ေနာက္ထပ္ေရာက္လာၾကသည့္ တျခားေသာ လူမ်ားအား ဤျမိဳ႕ကေလး၌ ေနထိုင္ခ်င္လွ်င္ သူ႕အမိန္႔ သူ႕အာဏာ သူ႕လက္ေအာက္ မွာသာေနရမည္ဟူေသာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ဥပေဒ တစ္ခုကို ထုတ္ျပန္ထား၏။ ျမိဳ႕ကေလးက ဒါကို သိပ္ေတာ့ သေဘာမက်။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ မေျပာျဖစ္။ ဘယ္သူတစ္ေယာက္ကမွ လဲ သူ႕ကိုမလြန္ဆန္ခ်င္ၾကသျဖင့္ ထိုအတိုင္းပင္
လက္ခံလိုက္ၾကသည္။
ျပႆနာက အဲ့ဒီမွာ စ သည္။
ထိုေခါင္းေဆာင္ဆိုသူက လူ႕သဘာ၀ ေလာဘေဇာ အေတာမသတ္ႏိုင္ပဲ ျမိဳ႕ကေလးကို သူတစ္ေယာက္တည္းပိုင္ေအာင္၊ ဒီထက္ပို၍ သူလိုသလို အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ ဥပေဒ ထပ္ထုတ္သည္။ ထိုအခါက် ျမိဳ႕ကေလးက သည္းမခံႏိုင္ေတာ့။ ျမိဳ႕ေနတျခားလူမ်ားကလည္း ဆူညံထၾကြကုန္ၾကသည္။
သို႕ေသာ္ ထိုသူ အား မတြန္းလွန္ႏိုင္ၾက။ အင္အားေတာင့္ေသာ ထိုလူစိမ္းအုပ္စု ကလည္း ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရက္စက္ၾကသည္။ ျမိဳ႕ကေလးကလည္း အတိုက္အခံ ျငင္းသည္။ ေနာက္ဆံုး ထိုေခါင္းေဆာင္ဆိုသူက စီရင္ခ်က္တစ္ခုခ်မွတ္လိုက္သည္။

ျမိဳ႕ကေလးကို ‘ေထာင္’ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ပစ္လိုက္သည္။
…………………………………….
…………………………….
ဖုန္မႈန္႕သဲမႈန္႕ေတြၾကားမွာ ျမိဳ႕ကေလး မြန္းၾကပ္ေနသည္။
ဘယ္သူမွ မကယ္ႏိုင္ၾက။
…………………..
………….
…..
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ျမိဳ႕ကေလး၌
ဟီရိ ႏွင့္ ၾသတပၸ မည္ေသာ ေလာကပါလ တရားႏွစ္ပါး ပ်က္သုန္းသြားၾကသည္။
ေန႕တြင္ မီးထေတာက္ ေလာက္ ေအာင္ ေနပူျပင္းျပီး ညတြင္ မိုးခါးေရတို႕႐ြာက်သည္။ အိပ္မက္မ်ား၌ ေအာ္သံေတြဆူညံေနျပီး အရင္ကလုိ အေရာင္မစံုေတာ့ေပ။ ယခင္က လိပ္ျပာမ်ား ပ်ံ၀ဲ ေသာ ပန္းခင္းသည္ ယခုအခါ သုႆန္တစျပင္ ျဖစ္လာသည္။ ျမိဳ႕ကေလးမွာ မြန္းၾကပ္ေနဆဲ။
အမိုက္ေမွာင္ဖံုး၍ ဘုရားသခင္၏ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္လည္း အရင္ကလို ေရ၌မေပ်ာ္၀င္ေတာ့။ ေျပာင္းလဲကုန္ၾကျပီ။ ေျမလႊာမ်ား တြန္႕ေခါက္ကုန္ျပီး အနိမ့္အျမင့္မ်ား ေပါမ်ားလာသည္။ အရင္ကလို မညီညာေတာ့။ မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္မ်ားျဖစ္ထြန္းေနျပီး နက္႐ႈိင္းေသာ ေခ်ာက္မ်ား႐ွိလာၾကသည္။ အရင္ကလို မညီညာေတာ့။ ေလေျပသည္ပင္ မုန္တိုင္းပမာ ျပင္းလြန္းလွ၏။ ထို႕အတူ မိစာၦဘံုသားမ်ား၏ ကိုယ္ရနံ႕၊ ရင္ဘတ္စည္တီးေအာ္သံတို႕သည္ ေလ၌ ေမ်ာပါလွ်က္ အရင္ကလို မသင္းပ်ံ႕ မသာယာေတာ့ေခ်။ ျမိဳ႕ကေလးမွာ မြန္းၾကပ္ေနဆဲ။
စီးေတာ္ျမင္းေပၚတြင္ ဓါးကိုေျမွာက္ကိုင္ထားေသာ သူရဲေကာင္းတို႕၏ ပံုနိမိတ္သည္ ျမိဳ႕ကေလး၏ ေကာင္းကင္၌ မလင္းျမေတာ့။ ျမိဳ႕ကေလး၏ ကံၾကမၼာသည္ ဘီးလူးနကၡတ္ ျဖစ္လာသည္။ ျမိဳ႕ကေလး၏ အရိပ္သည္လည္း ေန႕အခါ၌ပင္ မေပၚေတာ့။
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ျမိဳ႕ကေလးကို စြန္႕ခြာသြားၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ျမိဳ႕ကေလးကို အသံုးခ်ဆဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ဖာသိဖာသာ။
ျမိဳ႕ကေလးမွာ မြန္းၾကပ္ေနဆဲ။

ဘာေျပာခဲ့ရမလဲ
ကဲကြယ္.. ယူသာသြားပါ
ႏွလံုးသားကို သစ္ငုတ္လုပ္
ငရဲျပည္ရဲ႕ လက္တစ္ဆုပ္စာ
အဲ့ဒါဟာ အလင္းေလးေပါ့…။

ေျပာဖို႕ေမ့က်န္ခဲ့သည္မွာ ျမိဳ႕ကေလး၏ ဇာတာ၌ အမွားလကၡဏာ ပါေလသည္။
…..
ဖုန္မႈန္႕သဲမႈန္႔ေတြၾကား ျမိဳ႕ကေလးမွာေတာ့ မြန္းၾကပ္ေနဆဲ ပင္………။

။ ။ေထာင္
-လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္ခြင့္မ႐ွိ
-ျပင္ပႏွင့္ဆက္သြယ္ခြင့္ မရ
-ေကၽြးတာစား၊ ေပးတာယူ၊ ခိုင္းတာလုပ္၊ ျပန္မေျပာနဲ႕
-ၾကီးငယ္မေ႐ြး ႏိွပ္စက္ခံရ
-အျမဲတမ္းနီးပါး ေမွာင္မိုက္ေနတတ္
-ဘာသာေရး ေပ်ာက္ကြယ္ေန
-ပညာသင္ၾကားခြင့္မ႐ွိ
-အခန္႕မသင့္လွ်င္ ေခၚယူၾကိမ္းေမာင္းခံရ
(တခါတေလ ၾကိမ္ဒဏ္၊ တခါတေလ အသတ္ပါခံရ)
-ထိုထက္ပို၍ ဆိုး႐ြားေသာ…….